Artikel 17 van de Rechten van de Mens

Uit de UNIVERSELE VERKLARING VAN DE RECHTEN VAN DE MENS

Artikel 17

Een ieder heeft recht op eigendom, hetzij alleen, hetzij tezamen met anderen.
Niemand mag willekeurig van zijn eigendom worden beroofd.

---

Vorig jaar heb ik in Spanje een klein appartementje gekocht. Omdat ik het soms wel eens beu ben om altijd op hotel te moeten overnachten, zelfs al heb ik daar kost en inwoon, gezien mijn job als financial consultant voornamelijk werkzaam in de sector van de hotels.

Elke maand combineer ik mijn werk in Spanje met een weekje verblijf op mijn appartement. Het was deze week de zevende keer dat ik op die manier werk en genieten van het mooie uitzicht op Andalusië en de Middellandse Zee kon combineren.

In mijn brievenbus zat een briefje, gedateerd 5 oktober. Een tweede, gelijkaardig briefje was gedateerd 12 oktober; met bovenaan officiële logo’s en adressen met woordjes zoals “Municipal” waaruit ik kon afleiden dat de berichten afkomstig waren van een officiële instantie.

Deze voormiddag heb ik mij aangeboden aan het loket met de twee losse briefjes. De Spaanse beambte keek wat verbaasd, ging met de briefjes naar een bureel aan de zijkant van het gebouw, een niveau hoger in de hiërarchie. “Si si”, hoorde ik de dame achter het bureau zeggen. Prompt ging een deur open en ik mocht in haar bureel binnenstappen. Gelukkig spreek ik een behoorlijk mondje Spaans om te begrijpen dat ik als nieuwe eigenaar van het appartement verplicht zal worden om de niet betaalde taksen van een vorige eigenaar toch te betalen. Men was al op zoek geweest naar de vorige eigenaar, maar die bleek met de noorderzon verdwenen, zijn zaak was failliet gegaan en ik had het appartement van de curator gekocht.

4136 EUR.

Dat bedrag moet ik nu betalen. Omdat het de wet is. Dit is een immorele wet. Indien ik niet betaal, zal mijn appartement in beslag genomen worden, het zal verkocht worden, het bedrag van de achterstallige belastingen zal aan de Spaanse Staat geschonken worden en dan kan ik via een advocaat het saldo opeisen dat nog overblijft.

Dit is in strijd met het 17e artikel van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

Hoe oneerlijk, hoe onrechtvaardig, hoe smerig zit de huidige wereld vandaag in elkaar. Dit is een willekeurige beroving van mijn eigendom.

Het ontneemt me weer eens alle zin om verder te blijven werken en belastingen te blijven betalen; die dienen toch alleen maar om vluchtelingen hier gratis eten en een woning te geven. Terwijl ik hard gewerkt heb voor mijn woning in Spanje en die zal mij afgenomen worden omdat de vorige eigenaar geen taksen heeft betaald.

Wanneer is het genoeg geweest?

Criminele vluchtelingen met valse paspoorten

Menslievendheid, sociaal voelend, politiek correct, oorlogsslachtoffers, aangespoeld dood kindje op het strand … de media brengen enkel nog nieuws in een toon die elk redelijk debat onmogelijk maakt.

Waarom heeft tot op vandaag nog geen enkele journalist zich de volgende vraag gesteld:

Vluchtelingen zijn welkom, Vlaanderen is rijk en sociaal, maar waarom moeten wij betalen voor hun opvang? Indien een Vlaming vlucht naar Syrië of Afghanistan, zal de staat daar dan aan die Vlaming een uitkering geven? Waarom doen wij dat dan wel?

Journalisten stellen deze vragen niet. Dat doet enkel de man in de straat. Journalisten negeren deze stem van de straat omdat zij zich als wereldverbeteraars willen positioneren door de denkpiste te bevestigen dat het rechtvaardig zou zijn om disproportioneel geld weg te halen bij hen die in hun ogen geld te veel hebben. Zij staan er niet bij stil dat veel van deze rijken (in hun ogen) hard gewerkt hebben voor dit geld. Zij vinden dat wie hard werkt, recht heeft op een gelijk loon. Zij vinden het schandelijk dat een chirurg 4000 EUR aanrekent voor een esthetische borstcorrectie na een borstamputatie. Zij spuwen op Marc Coucke die hard gewerkt heeft en een bedrijf heeft opgebouwd dat hij dan kan verkopen voor 600 miljoen EUR. Wat is daar oneerlijk aan? Waarom zouden die mensen moeten instaan voor alle miserie die door opeenvolgende socialistische regeringen is aangericht?

Zelfs al is zwart op wit bewezen dat 10% van de Syrische paspoorten vals is, toch willen de journalisten nog steeds het medelijden opwekken.

Stel je voor dat ik als zelfstandig consultant de neerlegging van de jaarrekening van mijn vennootschap niet zou indienen. Wat is het meest crimineel, met een vals paspoort proberen onze sociale zekerheid te plunderen of administratief een foutje maken en een papiertje vergeten opsturen naar de Nationale Bank? Wie zal het zwaarst getroffen worden? Wie zal een boete betalen en wie zal een uitkering ontvangen?

Waarom is de publieke opinie niet sterk genoeg om alle politiekers, ongeacht hun kleur of hun strekking, te overtuigen dat dergelijke criminelen absoluut niet welkom zijn in ons land, of het nu gaat over vaders die hun kind hebben zien aanspoelen op het strand, of zwangere moeders? Is een crimineel feit minder erg wanneer je een kind verloren bent of wanneer je zwanger bent?

Enige remedie: onmiddellijk geboeid in een camion terug naar Syrië sturen. Dat zou Vlaanderen moeten doen met deze criminelen.  Zonder pardon. De anderen kunnen hoogstens voor een beperkte periode een verblijfsvergunning krijgen. Maar ze moeten zelf instaan voor de kosten van hun verblijf, ze moeten er maar voor werken, dat moeten wij tenslotte ook, wij Vlamingen die meer en meer herleid worden tot de aboriginals van ons grondgebied.

Vluchtelingen bedriegen ons met valse paspoorten, waarom zouden wij dergelijke criminelen een uitkering geven?

bron van de schermafdruk: HLN 2015-09-25

Na twee jaar zwijgen

Het is bijna twee jaar geleden dat ik besloten heb om een lange periode van stilte in te lassen. Omdat familie en vrienden me lieten verstaan dat het soms beter is te zwijgen dan aandacht te trekken op onrechtvaardigheden. Omdat collega’s me lieten verstaan dat ze wat verveeld zaten met mijn ongezouten mening die wel persoonlijk was maar die toch ook in mijn professionele context werd uitgestraald en die daar niet altijd gunstig werd onthaald, zeker niet in die kringen die zichzelf als progressief bestempelen (linkse jongens en meisjes dus die denken dat rijkdom gelijk staat aan onrechtvaardigheid waardoor voor hen een legitieme grond ontstaat om die rijkdom af te pakken van hen die daarvoor eerlijk gewerkt hebben).

Even heb ik getwijfeld of het niet beter zou zijn na twee jaar een nieuwe blog te starten, met een meer uitgesproken titel zoals:

• blijfvanmijnrijkdomaf.wordpress.com
• iederverdientwaarvoorhijwerkt.wordpress.com
• wiehardwerktmagrijkzijn.wordpress.com
• hardwerkenenrijkworden.wordpress.com
• wienietwerktblijftarm.wordpress.com
• ikbetaalnietmeervoorprofiteurs.wordpress.com

Met deze subdomains zou ik nooit het VRT-journaal halen. Ooit eens een citaat uit deze blog zien verschijnen in het Journaal van 19 u. dat is de doelstelling. Daarvoor is een meer krachtige naam nodig.

• eerlijkrijk.wordpress.com
• werkjerijk.wordpress.com
• rechtvaardigheid.wordpress.com
• geldverdienen.wordpress.com
• werken.wordpress.com
• stopdiefstal.wordpress.com

Uiteindelijk heb ik besloten om de oorspronkelijke naam te behouden. Intussen is het al lang niet meer mijn Blackberry die zorgt voor de dunne draad tussen het thuisfront en de hotels waar ik vele maanden per jaar te gast ben omwille van mijn job, de iPhone heeft deze taak al lang overgenomen.

Toch blijft Blackberrybox de naam van het doosje waarin ik al mijn zwartgallige maar ook al mijn zoete ervaringen opberg en door ze daarin op te bergen, deel ik ze met de wereld of toch met hen die bereid zijn mijn reisverhalen te lezen.

Trouw aan de oorspronkelijke bedoeling van deze blog zal je hier dus (Black) ongezouten commentaren lezen op de onrechtvaardige herverdeling die in Vlaanderen gigantische proporties aanneemt (wie betaalt die duizenden vluchtelingen die papieren krijgen?) maar (Berry) ik zal evenzeer mijn verrassende momenten met u delen, beste lezer, momenten die mij ver voorbij mijn droomvermogen overvallen als sap van zoete zwarte bessen dat langzaam van mijn hete huid afdruipt en knetterend in ontploffende hoogtepunten tot explosie komt.

Het zal voor sommigen teveel zijn, zowel de Black als de Berry, maar ik blijf de Box vullen met mijn verhalen, eerlijk en ongeremd, ongezouten en ongefilterd. Wie dit niet kan verdragen, moet zich maar een Flair of een Story kopen.

De Turkse Gentenaar, de Gentse Bulgaar en de Gentse Marrokaan

Het begint te beteren. Nu ook mijn huisbaas er over begint, mijn buurvrouw, de kruidenier om de hoek, de directeur van het bankkantoor in mijn straat, nu begin ik eindelijk te voelen dat ik niet meer alleen sta met die wat zeurderige opmerkingen die mijn vrienden tot nu toe “verzuurd” noemden. Maar ook mijn vrienden beginnen in te zien dat we misschien toch eens moeten nadenken of we deze evolutie niet stilaan moeten beginnen stoppen.

Vanuit bepaalde politieke en ook progressieve hoek werd ons aangepraat dat het niet netjes is om over vreemdelingen te praten. We moesten daar maar eens mee stoppen en toen werd het woord allochtoon uitgevonden (voor het eerst ontdekte ik toen dat ik autochtoon was). Blijkbaar is dat intussen ook al niet netjes meer en vanaf nu mag ik blijkbaar ook al geen autochtoon meer zijn. Neen, de socialistische burgervader van een grote Vlaamse stad leert ons nu dat we het anders moeten formuleren: de Turkse Gentenaar, de Gentse Bulgaar en de Gentse Marrokaan. Ik zal dan wel een Gentse Gentenaar zijn zeker? Ik neem er even mijn dikke map met PV’s bij en een rode balpen en ik begin te verbeteren.

Gisteren kwam mijn zoon thuis van zijn werk. Hij zette zijn fiets tegen de voorgevel, kwam langs de voordeur binnen om de garagepoort te openen die afgesloten was met binnengrendels. Toen hij de poort opendeed, zag hij een Turkse Gentenaar op zijn fiets wegrijden. Hij heeft nog geprobeerd om dat kereltje van de fiets te sleuren en zou hem waarschijnlijk in het ziekenhuis gesleurd hebben, maar kwam anderhalve meter tekort. De Turkse Gentenaar kon straffeloos en zegevierend richting station verder rijden.

Mijn jongste zoon en ik waren uitgenodigd om te gaan eten in de nieuwe woning van mijn oudste zoon, enkele straten verder. Toen we rond 23u weer naar buiten gingen, zagen we dat de twee dure sportwielen uit de fiets van mijn jongste zoon gestolen waren. De politie bevestigde later, tijdens het opstellen van het PV, dat er een bende Gentse Marrokanen systematisch in de buurt van het stadpark dit soort dure accessiores van fietsen steelt.

Gisteren werd in de loop van de nacht met een koevoet geprobeerd om de garagepoort te forceren om in te breken. Het slot is volledig vernield, het houtwerk van de poort is beschadigd, maar dankzij de binnengrendels zijn de dieven niet binnengeraakt. Ook hier kon de politie bevestigen, tijdens het opstellen van een PV, dat er die nacht op verschillende plaatsen is ingebroken en dat er dankzij een alerte Gentse Gentenaar een viertal Gentse Bulgaren werd opgepakt. Blijkbaar hadden ze het vooral gemunt op laptops, smartphones en tablets. Ze waren goed gekend bij de politie en zouden zoals bij vorige acties, waarbij ze op heterdaad betrapt werden, reeds de dag nadien weer vrij rondlopen.

Vandaag vindt men nog altijd dat het niet hoort om een Turkse Gentenaar van jouw fiets te sleuren wanneer die met jouw fiets aan de haal gaat. Dat noemen bepaalde kringen “rechtvaardige herverdeling”. Toch is hier en daar een kentering merkbaar. Misschien evolueren we eindelijk in de richting dat zo’n jonge Turkse Gentenaar over een paar jaar achter een politiecombi kan gebonden worden en met zijn hoofd over de straatstenen een rode lijn met sliertjes hersenen mag trekken, om te zeggen: ventje, je bent over de rode lijn gegaan, laat dit een voorbeeld zijn voor je soortgenoten. Pak gerust de fiets van Gentse Turken maar blijf van de fietsen van Gentse Gentenaars af.

Wanneer de politie het depot ontdekt met dure, gestolen fietsaccessiores, vlak naast de moskee van de Gentse Marrokanen, zal misschien het protest nu al wat minder groot zijn wanneer een uitzinnige menigte in het stadspark de lussen rond de nek van die schurken mag aantrekken en met lange touwen hen mag optrekken tot in de top van de stoere beuken waar ze een weekje naakt met grote spots beschenen mogen blijven hangen.

Om een einde te maken aan de angstpsychose die stilaan over de stad neerdaalt terwijl ’s nachts de Gentse Bulgaren met koevoeten langs garagepoorten passeren, kan het wijs, zinvol en pedagogisch verantwoord zijn om de op heterdaad betrapten aan het begin van perron 12 vast te binden met hun polsen op de sporen en dan het sein op groen te zetten voor de trein die het station wil binnenrijden. Ze mogen dan nadien op eigen kracht weer naar hun maten in Dampoort-Sofia-Plovdiv, misschien kan dit een aanzet zijn om de koevoet te vervangen door eerlijk werken.

Van racisme zal niemand me nog kunnen beschuldigen want ik spreek hier uitsluitend over de Gentenaren. Dit kan helpen om vanaf vandaag af en toe al eens mijn mening te mogen zeggen.

Stop de multiculturele waanzin, bijvoorbeeld, zonder daarom als fascistische jodendoder aan het kruis genageld te worden.

Mag iemand nog rijk zijn?

Dit is het sluitstuk met conclusie uit een reeks die reeds enkele dagen op deze blog wordt gepubliceerd, bij de nieuwsuitzending van vrijdag 25 januari 2013 om 19u. Vaak zijn de nieuwsuitzendingen van Eén en Canvas erg gekleurd. Tijd om daar massaal op te reageren.

Er is een groeiende groep mensen die het niet meer kan verdragen dat een aantal erg rijken veel geld blijven verdienen. Laten we voor alle duidelijkheid even vooraf stellen dat het hier niet gaat om rijkdom vergaard met criminele activiteiten.

Het gaat hier om mensen die rijk zijn geworden omdat ze de rijkdom hebben gekregen van hun ouders die daar heel hard voor gewerkt hebben en die dus dat geld op een eerlijke en wettelijk correcte manier hebben verdiend en aan hun kinderen hebben geschonken.

Het gaat ook om mensen die zeer lang gestudeerd hebben en dan uiteindelijk in een job terecht gekomen zijn waar zij veel geld verdienen, geld dat eerlijk en volkomen legaal is verdiend en waarop de belastingen zijn betaald zoals dat door de wet is voorgeschreven, zelfs al zijn die belastingen geoptimaliseerd, want dat is ook enkel dankzij de wet dat dit mogelijk is.

Het gaat ook over gewone mensen die op een bepaald moment in hun leven het risico hebben genomen om zelfstandig te starten met een onderneming, die daarvoor vaak al hun eigen middelen hebben ingezet, vele jaren heel erg hard hebben gewerkt om dan uiteindelijk met wat geluk een groot kapitaal te vergaren. Dit allemaal legaal, eerlijk verdiend door hard werken en eerlijk belasting betalen volgens de wetelijke regels.

Mittal is rijk

Dhr. Mittal is zo iemand. Met veel geld is hij staalbedrijven beginnen opkopen. Sidmar, Cockerill Sambre. Hij deed dat omdat de vooruitzichten op dat moment goed waren, er was een stijgende vraag en dus een stijgend winstvooruitzicht. Uiteraard heeft hij daarvoor arbeiders nodig. Hij heeft vele duizenden gezinnen jarenlang een loon bezorgd, soms zelfs twee lonen in één gezin. Daarvoor in de plaats kreeg hij de arbeid van deze mensen die producten zouden maken die dan met winst kunnen verkocht worden. De afspraak tussen deze twee partijen, de werkgever en de werknemer, is in al die gevallen vastgelegd in een arbeidscontract. Daarin staan een aantal zaken vermeld : hoeveel men moet werken, hoeveel men daarvoor verdient, de wijze waarop een arbeidscontact kan beëindigd worden.

Er zijn nog een hele reeks andere regels, zoals de Wet Renault, die gevolgd moeten worden door een onderneming die activiteiten stopzet waardoor het arbeidscontract van grotere aantallen arbeiders bëindigd wordt. Er is weinig twijfel over dat Mittal al deze regels correct zal volgen.

Net zoals een werkgever iemand kan aannemen, kan een werkgever ook iemand ontslaan. Daar bestaan regels voor, wetten en indien er discussie is, ook rechtbanken. Hier is er echter geen discussie. De arbeidscontracten zullen op de juiste wijze legaal beëindigd worden. Dat is het recht van de ondernemer.

Laten we echter niet vervallen in dwaze redeneringen. Het is niet omdat dhr. Mittal enkele miljarden in zijn portefeuille heeft zitten, dat hij dit geld ineens nu zomaar op tafel moet leggen om een verlieslatend bedrijf te laten voortbestaan tot ook zijn geld opgesoupeerd is want dan is het op dat moment ook gedaan met de onderneming.

Niemand is trouwens verplicht om zijn privégeld na betaling van allerlei sociale lasten en belastingen, aan iemand anders te geven. We leven in een maatschappij waar eigendom verankerd zit in de grondwet. Zelfs wanneer de rijkdom van één persoon bijzonder groot zou zijn, kan niet van hem gevraagd worden om deze rijkdom te herverdelen. Want dan zou die herverdeling ook bij alle andere burgers van het land moeten gebeuren.

Het is niet immoreel dat iemand tweemaal zo rijk is als zijn buurman, of tien maal of honderd maal of een miljard maal. Indien het immoreel zou zijn dat iemand rijker is dan iemand anders, dan begint dat bij de eerste Eurocent en niet bij de eerste honderd miljoen Euro, zoals sommige linkse stromingen tot jolijt van hun achterban hebben uitgevonden. Het zou er immers op neer komen dat hard werken uiteindelijk immoreel zou worden. Indien het immoreel zou zijn om meer dan honderd miljoen Euro te bezitten, dan zou elke ondernemer die 99 miljoen Euro bezit, meestal dankzij een succesvolle onderneming, die onderneming moeten stopzetten om te vermijden dat hij over een immoreel hoog privévermogen zou bezitten en dus alle medewerkers op straat zetten, is dat dan wel moreel aanvaardbaar?

Legaal verworven rijkdom kan dus nooit immoreel zijn. Hard werken binnen de wet ook niet. Iemand een correct arbeidscontract aanbieden ook niet. Een arbeidscontract op een wettelijke manier beëindigen ook niet.

De schuld van het rampgevoel in Luik ligt niet bij Mittal. Het is de crisis die dit veroorzaakt heeft. Minder staal verkopen betekent ook minder staal produceren. Met een eenvoudige rekenmachine kan dit aangetoond worden. Net zoals iedereen die werkloos wordt, zullen de nieuwe werklozen dus op zoek moeten gaan naar werk. Niemand zegt dat dit leuk is. Daarover zijn we het allemaal roerend eens.

Onckelinckx en Di Rupo kennen nu maar één woord meer : onaanvaardbaar

Dit is een commentaar uit een reeks die reeds enkele dagen op deze blog wordt gepubliceerd, bij de nieuwsuitzending van vrijdag 25 januari 2013 om 19u. Vaak zijn de nieuwsuitzendingen van Eén en Canvas erg gekleurd. Tijd om daar massaal op te reageren.

Het Nieuws
Minister Onckelinckx : de situatie is onaanvaardbaar, het is een echt schandaal
De Waalse Minister van Economie wil een overnemer zoeken voor de zeven sites die nu gesloten worden.

Wat is er onaanvaardbaar Minister Onckelinckx? Wat is er een schandaal? Het is erg gemakkelijk om dit soort uitspraken te doen en daarmee zogezegd medeleven te tonen met al die arme socialisten in Luik die zonder werk gaan vallen. Het is toch niet onaanvaardbaar noch schandalig dat een bedrijf een deel van zijn activiteiten stopzet. Dat is het basisbeginsel van de economie : indien er minder vraag is naar staal in Europa, waarom zou men dan nog evenveel staal moeten blijven produceren dan toen er wel veel vraag was? Indien al dat geproduceerde staal niet meer kan verkocht worden, met welk geld moeten de arbeiders dan betaald worden? Ik kan niet begrijpen dat de VRT dergelijke onozele uitspraken nog toelaat. Dit is een oproep aan de VRT: heb alstublief een beetje respect voor het niveau van uw kijker, dit is echt te gortig. Onckelinckx zou best enkele jaren niet meer op de Vlaamse buis te zien zijn.

De Waalse Minister van Economie wil een overnemer zoeken. Dat is zinnige praat. Daar kunnen mensen mee geholpen worden. Daarvoor zijn er regeringen en daarom is het wel zinvol dat die even samenzitten en overleggen.

Maar laten we stoppen met hysterische dames op TV of simplistische domme uitspraken zoals de staat die dan maar het bedrijf moet overkopen.

De Waalse Minister-President Rudy Demotte, ook een PS’er trouwens, zegt letterlijk in Het Nieuws: We hebben geen geld voor een overname, alleen wat reserves maar die zijn beperkt.

Maar dan komt onze Eerste Minister het uiteindelijk toch nog eens goed om zeep helpen : We accepteren de sluiting van ArcellorMittal niet.

Wat wil dat zeggen, Elio? Je hebt dat niet te aanvaarden, dat is jouw bevoegdheid niet. Dat is de bevoegdheid van dhr. Mittal en het directiecomité. Punt. Ja Punt. Dat hoef jij, Elio, helemaal niet te aanvaarden. Het klinkt natuurlijk wel mooi, zeker bij jouw rode vrieden in Luik. Maar het is een uitspraak die een Eerste Minister van een land onwaardig is.

(… morgen laatste commentaar uit deze reeks …)

Regering beslist niet over start of sluiting onderneming

Gisteren en eergisteren verschenen de eerste commentaren bij de nieuwsuitzending van vrijdag 25 januari 2013 om 19u. Vaak zijn de nieuwsuitzendingen van Eén en Canvas erg gekleurd. Tijd om daar massaal op te reageren.

Het Nieuws Onze politici moeten handelen, ons steunen. Het is hoog tijd dat ze hun bureau verlaten en zich bewust worden van de ramp in Luik.

De politiek zorgt voor een klimaat waar ondernemingen kunnen groeien en bloeien zodat de bevolking via het werk in deze ondernemingen welvaart kan opbouwen, op de eerste plaats voor zichzelf maar via sociale bijdragen en belastingen ook voor de hele maatschappij.

Het is niet de taak van de politici om te beslissen wanneer een bedrijf start of wanneer een bedrijf sluit. De politici mogen natuurlijk wel al diegenen steunen die zich nu slecht voelen omdat ze hun job gaan verliezen. De politici mogen zich uiteraard bewust zijn van het rampgevoel dat veel mensen nu hebben in Luik. Maar het zijn niet de politici die beslissen over de sluiting van een bedrijf.

Het Nieuws
Wat moet de regering doen? – Reageren, overkopen.
Is nationaliseren een oplossing? – Ik vind van wel.
Welke reactie verwacht u van de regering? – Walging regenover Mittal.
De arbeiders reageren intussen zelf door stenen te gooien en de kleine ring te bezetten.

Dat de regering een onderneming zou moeten overkopen wanneer zij sluit, dat is een uitspraak uit de reeks van onverantwoorde uitspraken die niet meer op TV zouden mogen komen. Heeft die arbeider al eens uitgerekend hoeveel hem dat aan belastinggeld zou kosten indien de regering dit zou moeten doen voor elk bedrijf dat beslist te stoppen? Want dat is toch het uitgangspunt : een arbeider uit de Luikse staalindustrie is niet beter dan een frietkotmadam op het dorpsplein van Zwevegem. Dit is opruiende taal. De belastingen zijn nu al bij de hoogste in de hele wereld, indien ook nog eens geld moet opgehaald worden voor al die café’s en frietkoten die sluiten, dan blijft er helemaal niets meer over op het einde van de maand en is werken helemaal de moeite niet meer waard. Een vreemdeling met een aantal schijnkinderen die hier asiel aanvraagt, zal dan meer verdienen.

(… morgen vervolg …)

Moet de regering 1300 arbeiders van Arcelormittal aanwerven?

Gisteren verscheen het eerste deel van een reeks commentaren bij de nieuwsuitzending van vrijdag 25 januari 2013 om 19u. Vaak zijn de nieuwsuitzendingen van Eén en Canvas erg gekleurd. Tijd om daar massaal op te reageren.

Het Nieuws : Ze willen niet dat de regering zich zomaar neerlegt bij zeven staalfabrieken in Luik en het ontslag van 1300 arbeiders.

Onmiddellijk na deze uitspraak krijgen we beelden te zien van brullende metallo’s in groene trui die van de bus afstappen.

Het Nieuws : De sfeer in Brussel is meteen grimmig. Ze zijn boos, zeer boos. Ze voelen zich slecht over de aangekondigde sluiting. Zeer gefrustreerd. Het is mijn tweede sluiting. Het is moeilijk.

Het is het goed recht van elkeen om zich slecht te voelen. Wie als gefortuneerde zoon van een rijke industrieel zijn Ferarri kapot rijdt, mag zich slecht voelen. Wie als 63-jarige zijn echtgenoot verliest, mag zich slecht voelen. Wie als hulpje bij de bakker in Zundert zijn job verliest, mag zich slecht voelen. Het is dus normaal dat we beelden te zien krijgen van mensen die zich slecht voelen omdat ze in Luik hun job zullen verliezen. Maar moet dat al brullend in vakbondskleuren? Dit soort reacties roept weerzin op, alsof alle andere mensen die zich ook slecht voelen, het minder slecht zouden hebben want zij lopen niet rond in de kleuren van de vakbond in Brussel als beesten te brullen. Het mag wat beschaafder, beste Metallo’s, of is dat bij jullie thuis de normale manier van omgaan met elkaar?

(… morgen vervolg …)

Arcelormittal sluit 7 sites, is dat onwettig misschien?

De nieuwsuitzending van 25 januari 2013 om 19u bevat zodanig veel uitspraken die indruisen tegen het algemene beginsel dat alle mensen recht hebben op datgene waarvoor ze eerlijk gewerkt hebben, dat ik mijn commentaren op deze ene nieuwsuitzending zal moeten opsplitsen over alle dagen van de komende week.

In feite roept elke nieuwsuitzending op Eén of Canvas telkens weer zodanig veel commentaar op dat er tot zeven dagen nadien over moet geschreven worden maar indien we dat zeven dagen zouden volhouden, zouden we na 7 dagen al 42 dagen achterstand opgelopen hebben.

Deze ene vrijdag is dus een voorbeeld, bijna toevallig gekozen omdat ik vanavond even tijd had om rustig om 19u in de zetel plaats te nemen en met volle aandacht de berichtgeving kritisch te kunnen bekijken en beluisteren.

Hoofdpunt van het nieuws

De sluiting van zeven koude lijnen van Arcelormittal in Luik.

Ik citeer een aantal commentaren die men vanavond zomaar op de kijker heeft losgelaten; sommige van die commentaren zijn zodanig scheef getrokken dat men eigenlijk van een nieuwsdienst zou kunnen verwachten dat men die niet in de uitzending zou plaatsen. Maar daar zit misschien wel het hele knelpunt : de donkerrode redactie bij de VRT laat maar wat graag woedende arbeiders zien die protesteren tegen de grote bazen hoewel zowel de arbeider als de grote baas elk van beiden op hun manier werken en geld verdienen. De ene al meer dan de andere, sommige heel veel meer. En dan?

Blijkbaar is er vanuit een jaloers gevoel ten opzichte van mensen die in hun job vele malen meer verdienen dan anderen, een soort van maatschappelijk draagvlak ontstaan dat dit niet eerlijk zou zijn. Deze maatschappelijke trend moet hard en snel een halt toegeroepen worden. Het zijn immers de goed verdienende bedrijfsleiders die de kans geven aan hun personeel om via een arbeidscontract hun loon te komen verdienen. Als er starks geen motivatie meer is voor bedrijfsleiders, zullen er geen bedrijven meer zijn; dan pas zullen we echt ervaren wat armoede is.

Is het dit wat al die rode bureaucraten van de VRT voor ogen heben? Of die rode metallo’s met hun stoere woorden en brandende autobanden?

(… morgen het vervolg …)

Islam is een splijtzwam in onze samenleving

De volgende tekst verscheen naar aanleiding van het bericht dat er in Walibi in Flevoland een aparte gebedsruimte komt voor moslims.

bron: http://www.express.be/joker/?action=view&cat=platdujour&item=walibi-opent-gebedsruimte-voor-moslims-islamisering-of-commercialisering

‘Aparte gebedsruimtes, aparte zwemtijden voor mannen en vrouwen, aparte dit, aparte dat, afbeeldingen van varkens en zwijnen uit de openbare ruimtes. In welk land leven wij eigenlijk?, vraagt De Dagelijkse Standaard zich af. ‘Wat gebeurt hier? Faciliteren wij hier een minderheid met belastinggeld? Waarom eigenlijk?

Een “geloof” dat van zichzelf zo intolerant is als de pest, dat geen enkel ander geloof tolereert, dat de vrijheid van meningsuiting sterk beperkt, dat homoseksuelen discrimineert. Een paternalistisch geloof, dat vrouwen slaaf maakt van de man, dat het woord van Allah maatgevend stelt, dat afvalligen wil vermoorden, dat ongelovigen de keuze geeft tot onderwerping of de dood. Een geloof dat haaks staat op alles wat de westerse beschaving voorstaat. Dát geloof gaan wij hier faciliteren? Bizar.

Islam is een splijtzwam in onze samenleving. Zij hoort hier niet thuis en dient zeker niet gefaciliteerd te worden. Het is de nagel aan het kruis, de dood in de pot. De boodschap moet luiden: u mag hier blijven, maar u past u aan. Niks geen speciale faciliteiten. Basta.’