Brussel is de gevaarlijkste stad van Europa

Veel Vlamingen weten dat al langer. Ik heb het geluk dat ik omwille van mijn beroep geregeld in grote steden kom en ik kan deze stelling ten volle bevestigen. Nergens in Europa bekruipt je dat groezelige, onveilige gevoel dat er elk moment een bende rondom jou kan komen staan om je geld en je iPhone af te pakken; in geen enkele andere grote Europese stad zie je zo weinig oorspronkelijke bewoners van de stad zelf. Brussel is het paradijs geworden voor hen die niet willen werken, veel kinderen maken en leven van onze sociale zekerheid. U en ik betalen ons daarvoor blauw, kijk maar eens naar de belastingsdruk in Vlaanderen.

De redenen hiervoor zijn duidelijk, ik citeer uit een bron die je echt niet kan beschuldigen van racisme :

Kijk gewoon naar de cijfers in Sint-Joost-Ten-Node en je weet waarom.

bron: website van de missionarissen van afrika

Mijn verzameld werk is een daad van verzet

De Standaard online – 11 april 2012

Dit kleine bericht in De Standaard is een zeer goede verwoording van een ambitie die al vele jaren smeult. Er beweegt iets in onze maatschappij in de verkeerde richting, buscontroleurs worden doodgeklopt, nieuwe belastingen worden altijd weer op dezelfde sterke schouders gelegd, ondernemen wordt afgestraft, de pensioenen zullen afhankelijk gemaakt worden van andere inkomsten en eigendommen. Wie is hiervan het slachtoffer? De hardwerkende Vlaming die niet al zijn geld heeft verbrast aan dure en veel te grote auto’s en TV’s, die niet elk jaar op vakantie is gegaan in Turkije in een all-in, die voorzichtig enkele honderduizenden Euro’s bij elkaar heeft gespaard.

Hopelijk mag vanuit deze blog ooit de stem hoorbaar worden van hen die de maatschappij economisch staande houden, zij die hard werken en meer dan de helft van hun verdiende centen zien weggeroofd worden door de staat die dit in de vergeetputten giet waar een zootje van verkwisters, nietsnutten, illegalen het rustig kunnen opsouperen zonder ook maar iets bij te dragen aan de opbouw van de welvaart in onze maatschappij.

Het zal nog wel even duren eer deze blog één van de stemmen zal worden van hen die in het verzet willen treden tegen zoveel onrechtvaardigheid. Maar het is hoog tijd nu om er mee te beginnen. Burgers zoals ik, hardwerkende Vlamingen met een voorzichtig bij elkaar gespaard kapitaaltje, laat u horen. Reageer tegen de discriminatie tussen arm en zogenaamd rijken : wie talent heeft en dit door hard werken kan omzetten in welvaart, mag daarvoor niet gestraft worden.

Laten we de oorspronkelijke betekenis van het begrip RECHTVAARDIGHEID in ere herstellen : iedere burger op dezelfde manier behandelen en geen onderscheid maken tussen hen zonder geld en hen met geld.

 

 

 

Tobback vernietigt de ware betekenis van het begrip rechtvaardigheid

bron De Standaard

Het is een bijzonder onaangename ervaring om wakker te worden met het ochtendnieuws en daarin Bruno Tobback het volgende te horen vertellen, zonder dat iemand hem hardhandig het woord afneemt en hem terecht wijst:

De Belgische regering moet op een rechtvaardige manier de juiste beslissingen nemen en grote drama’s vermijden.

In het artikel op de website van De Standaard werd er geen melding van gemaakt, maar in het ochtendnieuws werd duidelijk verwezen naar Nederland waar men nu de definitie van een “rijke” heeft bepaald : iemand met 125 000 EUR op zijn bankrekening. Tot een tijdje geleden gold een andere definitie: iemand met 1 miljoen EUR op zijn bankrekening.

Er zijn behoorlijk wat hard werkende Vlamingen die meer dan 125 000 EUR op hun bankrekeningen hebben staan. Dit geld hebben zij eerlijk verdiend, er is 50% of meer belastingen op betaald. Waarom zou dit geld nu ineens moeten dienen “om sociale drama’s te vermijden bij de zwaksten in de samenleving”? Waarom worden deze rijken gestraft voor hun hard werken? Waarom mag de staat zomaar bij hen geld gaan stelen?

Dit is een harde oproep aan Bruno Tobback : stop met de vernietiging van de ware betekenis van het begrip “rechtvaardigheid”; echte rechtvaardigheid behandelt elke burger op dezelfde manier en maakt geen verschil tussen burgers met geld of burgers zonder geld.

Misschien moeten de hardwerkende Vlamingen een Centrum voor Gelijke Kansen en Rechtvaardigheid oprichten om hun eerlijk verdiend kapitaal te beschermen. Vanaf dan zal het mogelijk zijn ministers zoals Bruno Tobback aan te klagen voor uitspraken die onwettig zijn omdat ze uitgaan van een verschil in vermogen en dat is net zoals een afkomst en seksuele voorkeur een criterium dat niet mag gehanteerd worden om een bepaalde bevolkingsgroep te viseren.

 

 

 

Gas en elektriciteit straks met verlies verkocht?

20120410-113808.jpg

Deze morgen op de radio bij Peeters en Pichal was er op het einde van de uitzending een interessante discussie met de algemeen directeur van Inframazout rond de vraag:

De prijzen van gas en elektriciteit zijn bevroren tot het einde van het jaar, maar niet de prijzen van mazout. Zijn de mensen die verwarmen met mazout dan niet benadeeld?

De uitleg van Inframazout was glashelder. Er is een afspraak met het ministerie van Economie over de verkoopprijs van mazout; die bestaat uit twee delen:

  1. de aankoopprijs, gebaseerd op de prijs van de ruwe olie in Rotterdam
  2. een vaste toeslag per liter van ongeveer 7 cent voor de distributiekosten

De prijs van mazout kan dus nooit stijgen omdat de verdelers hun marge verhogen, enkel omdat de prijs van de ruwe olie stijgt. Indien men ook de mazoutprijs zou bevriezen tot het einde van het jaar, dan zou het kunnen gebeuren dat de verkoopprijs stijgt tot boven de bevroren prijs. Op dat moment zal geen enkele verdeler nog mazout willen verdelen en komen we in een situatie waar iedereen die verwarmt met mazout, zonder verwarming zal vallen.

In de rand werd nog even fijntjes opgemerkt door de man van Inframazout dat ook de prijzen voor gas en elektriciteit de prijs van de ruwe olie volgen. Wat zal er gebeuren indien die prijzen zodanig stijgen dat die boven de bevroren prijzen uitkomen? Indien ik baas van Elektrabel was, zou ik eigenhandig de schakelaar afzetten en voor een paar maanden in Spanje gaan genieten van een dagelijkse wandeling langs zonnige stranden. Elektrabel is bij mijn weten toch geen liefdadigheidsinstelling, niemand kan hen verplichten om illegaal te verkopen, namelijk onder de kostprijs.

Zal minister Vandelanotte, die nu de rode pluimen heel fier op zijn hoed kan steken, dan nog steeds blijven volhouden dat de prijzen niet mogen stijgen? Of zal hij dan zeggen dat er gezien de uitzonderlijke en niet te voorziene marktomstandigheden toch een kleine aanpassing van de prijs nodig is om de levering van energie te blijven garanderen? Waarschijnlijk zal hij er op dat moment nog aan toevoegen dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen en dat de verhoging van de energieprijzen enkel zal aangerekend worden aan die gezinnen die toch genoeg geld verdienen om zo diegenen te beschermen die van hun te mager loontje een veel te groot huis gekocht hebben, een veel te grote TV op afbetaling en een veel te grote auto om de buren de loef af te steken.

Het is begrijpelijk dat een groot deel van de bevolking nu minister Vandelanotte dankbaar is. Die kwaliteit heeft hij alvast : hij is een echte politieker die mensen dingen kan wijsmaken die ze nog geloven ook.

Wie gaat dat betalen?

20120409-210603.jpg

Heb je op een zaterdag in Brussel een verkeersongeval met je wagen tegen een bus en ben je in fout? Dan bel je toch gewoon één van je stoere vrienden op die de controleur van de busmaatschappij gewoon dood klopt.

Bijna onmiddellijk gaat het voltallige personeel van de busmaatschappij in staking. Twee dagen nadien eisen ze een gesprek met de minister van Binnenlandse Zaken, Milquet. Intussen duurt de staking nog steeds voort. De onderhandelingen verlopen moeizaam omdat de stakers eisen dat er geld vrijgemaakt wordt om het openbaar vervoer beter te beveiligen. Dat geld is er niet. Net zoals dat geld er ook niet is om mijn voordeur elke nacht te bewaken tegen inbraken van rondtrekkende Oost-Europeanen, op zoek naar inbraakmogelijkheden.

Intussen kondigt de socialistische vakbond aan dat ze donderdag tijdens de begrafenis van de overleden buscontroleur ook het spoorverkeer voor een uur gaan plat leggen. We weten uit het recente verleden tot welke chaos een uur staking op het spoor kan leiden voor de rest van de dag.

Wie gaat dit allemaal betalen?

  • Wie gaat de mensen in Brussel vergoeden die dit weekend een taxi moesten nemen omdat er staking was bij de bus, de tram en de metro?
  • Wie gaat het economisch verlies betalen dat morgen weer gigantische proporties zal aannemen omdat er geen openbaar vervoer is in Brussel?
  • Wie gaat het extra geld betalen voor de polititieagenten die zullen ingezet worden bij het openbaar vervoer, omdat Milquet anders met een staking van een aantal weken zal geconfronteerd worden?

Wie gaat dat betalen ? De hardwerkende Vlaming. Wanneer zal een minister ook eens luisteren naar de hard werkende Vlaming? Wanneer zullen alle hard werkende Vlamingen in staking gaan? Zouden we niet beter stoppen met werken en leven van ons spaargeld gecombineerd met één of andere uitkering?