Telenet internet disaster

brief gericht aan Telenet.

Geachte Heer Directeur Generaal of Chief Executive Officer of Voorzitter van de Raad van Beheer,
het kan met geen moer schelen, als u het maar leest, daar aan de top van Telenet met het mooie uitzicht over de stad vanuit uw ivoren toren.

Dit zijn mijn adresgegevens : xxxxxxxx xxxx, xxxxxxxx xx, xxxx xxxxxxxx en dit is mijn gsm-nummer 32 4xxx xx xx xx dat jullie gebruiken om mij automatisch te linken aan het CRM-systeem van het call center dat ik weet niet waar ergens in het buitenland gevestigd is. Zo hebt u onmiddellijk mijn historiek op uw scherm.

U zal zien dat ik vanavond rond 18u gebeld hebt met een agente van het call center om te melden dat er een probleem was met mijn internetverbinding. Ik ben één van uw betere klanten, betaal behoorlijk wat geld per maand om het snelste internet dat jullie hebben bij mij binnen te laten stromen, jullie noemen dat een Fiber-abonnement, hoewel ik nog geen centimeter glasvezel heb gezien binnen mijn huis, maar daar gaat het ook niet over.

Mijn trip door Europa zit erop. Overal heb ik gedurende zes maanden in hotels gepeild naar de noden van een dashboard waarop bedrijfsgegevens kernachtig en op één scherm worden voorgesteld. Drie maanden geleden heb ik een team van webdesigners, webdevelopers, een business analyst en een tweetal project leaders van een internationaal hoogstaande webfirma ingehuurd om samen met mij de komende vier dagen dit Europees dashboard voor het hotel te ontwikkelen. Intussen is er een grote marketingcampagne klaar die maandag losbarst. Ook daarin is heel wat geld geïnvesteerd, ongeveer 25000 EUR om u een idee te geven. Dit alles zou plaatsvinden in mijn kantoor. De vergaderzaal werd in de loop van de dag ingericht als ontwikkelingsruimte waar het hele team zich zou installeren. Voor deze gelegenheid had ik een speciale WIFI-router gekocht die hoge snelheden aankan en tot 50 verschillende werkposten kan bedienen. Dat zou genoeg moeten volstaan.

U kan zich mijn ontstentenis voorstellen toen ik rond 18u in de vergaderzaal moest vaststellen dat de WIFI wel perfect werkte maar dat de Fiber van Telenet geen internet meer binnenliet. Er stond op de modem van Telenet een lampje te pinken, datzelfde lampje dat ook vroeger al voor problemen had gezorgd. Alvorens te telefoneren naar het call center, heb ik de modem van Telenet volledig afgezet, de WIFI installatie ook en even gewacht. Dan in de juiste volgorde alles weer aan : eerst de modem en als alle lampjes gedaan hebben met pinken, dan de WIFI-router. Maar de lampjes van de router bleven pinken.

Dus telefoon naar 015 66 66 66 – met mijn gsm met Proximus abonnement want blijkbaar werkte mijn vaste lijn ook niet meer omdat het ook een Telenet telefoonverbinding is. Mijn TV werkt wel nog, dus aan de kabel is er alvast niets mis. Tijdens het martelmoment waarbij je als gebruiker telkens weer nummertjes moet indrukken, kreeg ik reeds te horen „wij controleren uw modem” en een ogenblik later „er is een probleem met uw modem”. De vermoeide juffrouw die ik na acht dure gsm-minuten aan de lijn kreeg, bevestigde me dit akelige nieuws.

Het is woensdagavond, er zit een team van negen mensen met hun laptop klaar om aan een uniek webproject te beginnen en er is geen internet. Wie snel kan rekenen en de consultancy tarieven kent die door webfirma’s worden aangerekend voor het outsourcen van resources, die zal al begrepen hebben dat we hier praten over ongeveer 40 000 EUR, vooral omdat er een betaalde feestdag en een weekend in de periode zitten.

Woensdagavond en alles is rustig, morgen 11 november dus betaalde feestdag, vrijdag voor velen een brugdag, dan zaterdag en zondag. „De technieker kan ten vroegste maandagnamiddag bij u komen”.

Gesmeekt heb ik om onmiddellijk een straalverbindingswagen vanuit Mechelen te sturen en die op de parking te plaatsen voor mijn kantoor zodat we WIFI met internet konden krijgen, op mijn knieën ben ik door de vergaderzaal gekropen met tranen in mijn stem om toch nog een technieker te sturen, ik was bereid daarvoor 1000 EUR te betalen (kijkt u maar even in mijn historiek, ik heb dat werkelijk gezegd, zou moeten genoteerd staan, tenzij het weer zo’n call center agente was die in gedachten enkel nog bezig was met het lange weekend en de glitters van haar kort kleedje straks in de Carré bij een lijntje coke en de geile blikken van Ronny’s met lage profielbanden en een hoeveelheid hersenen zo groot als het stopcontact van hun opgedreven herspoten tweedehands macho-autootje).

Voor een dergelijk project, moesten alle facturen op voorhand betaald worden. Ik ben dus 60 000 EUR armer. In het business plan voor dit project stond daar voor de komende twee jaar een omzet tegenover van 310 000 EUR, met getekende bestelbons in mijn map. Het was een uniek concept, zowel de wijze waarop de gegevens verzameld werden als de voorstelling en vooral de wijze waarop dit project zou ontwikkeld worden : door negen mensen op vier dagen tijd, twaalf uur per dag werkend.

U kan er nog de magere restant van terugvinden op het internet : www.hoteldashboard.com : deze domain name is geregistreerd en de website is „coming soon”.

Dankzij Telenet heb ik vanavond de boeken neergelegd. Morgen komt de deurwaarder.

Vlaanderen heeft zijn 50-plussers nodig om de machine draaiende te houden

Een artikel in Vacature, http://goo.gl/W4CbH

Wat leeft er op de arbeidsmarkt? Elke week schrijft een van onze journalisten zijn mijmeringen neer over het wel en wee op de werkvloer. Deze keer stelt Erik Verreet, zelf vijftigplusser, het beleid naar oudere werknemers in vraag.

Op een feest durf ik me wel eens eenzaam voelen. De vrienden en de buren rondom de tafel vertellen over een wereld die ik niet ken: ze zijn bijna allen met pensioen. Hun wereld draait rond reizen, de bouwplannen van hun zoon waarbij ze een handje toesteken of de opvang van de kleinkinderen. Als je voltijds werkt, kom je daar amper aan toe.

Slechts 43 procent van de Vlamingen boven 55 jaar is nog professioneel aan de slag. Ik ben er een van. We worden uitgenodigd om verder te werken, want de uitstroom op de Vlaamse arbeidsmarkt wordt groter dan de instroom. Tussen 2010 en 2014 stromen 90.000 Vlaamse werkenden meer uit dan de voorbije vijf jaar. Het wordt dramatisch. De voorbije tien jaar wist Vlaanderen amper 7 procent 55-plussers meer aan de slag te houden. Nederland en Duitsland deden merkelijk beter met respectievelijk +16 en +18 procent. Om het personeelsbestand in de Vlaamse chemiesector op peil te houden, moeten er de komende tien jaar driemaal meer jongeren een hoger diploma chemie halen, berekende de Leuvense professor Luc Sels. Daarom gelooft hij stellig dat de Vlaamse bedrijven en organisaties hun oudere personeelsleden zo lang mogelijk aan boord zullen moeten houden.

Voorlopig zijn de 55-plussers de eerste slachtoffers van de saneringsoperaties. Maar binnenkort zijn ze dus weer helemaal ‘in’, althans dat hopen we. Ze hebben ons nodig om de machine draaiende te houden. Het goede nieuws is dat onze generatie dat nog zal doen ook. Ze heeft al flink wat veranderingen verteerd. Deze kan er nog wel bij. Het slechte nieuws: de 55-plussers leveren slechts een tijdelijke oplossing. Wanneer de huidige 50- en 55-plussers 65 jaar worden, duikt het tekort weer op. Heeft hier iemand een plan voor klaarliggen? Zonder versterking zal onze economie krimpen en verarmen. Zullen de immigranten het gat verder moeten dichtfietsen? En welke migranten? Of kunnen we rekenen op de Walen die nog wel even met een overschot op de arbeidsmarkt kampen? Of moeten onze bedrijven nog verder automatiseren?

Al creatieve ideeën zijn welkom. Nu moeten de lijnen uitgezet worden. Binnen ruim vijf jaar moet je niet meer op mij rekenen. Dan schuif ik met plezier mee aan de feesttafel om te vertellen over het huis van mijn zoon en de reis waarvan Magda en ik juist terugkeren. Vlaanderen, begin al maar te plannen voor de tijd dat ik niet meer voor jou werk.